سابقه و هدف: بیمارستان به عنوان محیط ارائه‌ی خدمات درمانی، تحت تاثیر منابع تولید آلودگی صوتی قرار دارد. این مسئله می‌تواند از جنبه‌های بهداشتی و آسایشی بر بیماران و کارکنان تاثیرات منفی داشته باشد. لذا این مطالعه با هدف اندازه‌گیری شدت صوت در بیمارستان‌های دولتی شهر ساری انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی مقطعی در بهار سال 1394 در چهار بیمارستان دولتی ساری صورت گرفت. با استفاده از صداسنج، تراز فشار صوت در بخش های اتاق عمل، مراقبت‌های ویژه و اورژانس، در روزهای عادی و تعطیل در دو شیفت (صبح از ساعت 8 تا 12 و بعد از ظهر از ساعت 14 تا 18)  اندازه‌گیری شد. مقادیر آستانه مجاز صوت در روز و شب به ترتیب 35 و 30 دسی بل شبکه A تعریف شدند.

یافته‌ها: بیمارستان امام با میانگین تراز صوت 7/18+55/88 دسی بل و بیمارستان فاطمه زهرا با میانگین تراز صوت 4/64+50 دسی بل به ترتیب پر سر و صدا ترین و کم سر و صدا ترین بیمارستان‌ها بودند. اتاق عمل بیمارستان بوعلی سینا با شدت صوت 67 دسی بل شلوغ ترین بخش و بخش مراقبت‌های ویژه‌ی بیمارستان فاطمه زهرا با 5/46 دسی بل، آرام ترین بخش شناخته شدند. همچنین بین میانگین‌های تراز صوت اندازه‌گیری شده در صبح و عصر بیمارستان ها اختلاف معناداری وجود نداشت (0/07>p).

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، میزان صدا در بیمارستان های ساری بالاتر از حد استاندارد است. اطلاع رسانی و آموزش به پرسنل می‌تواند نقش مهمی در کنترل صوت و در نتیجه ارتقاء کیفیت خدمات در مراکز درمانی ایفا کند.