سابقه و هدف: گزارش‌های پرستاران از مهم‌ترین مستندات قانونی نشان‌دهنده‌ وضعیت عمومی بیماران است. گزارش‌های پرستاری باید کامل و دقیق باشد؛ چراکه در صورت متهم شدن به قصور، می‌توان به آن استناد کرد. پژوهش حاضر قصد دارد به حسابرسی ثبت گزارش‌های پرستاری در بخش‌های عمومی و ویژه بیمارستان شهید یحیی نژاد در دانشگاه علوم پزشکی بابل بپردازد..
مواد و روش: مطالعه حاضر، مقطعی و گذشته‌نگر است که با بررسی پرونده بیماران در بخش‌های عمومی و ویژه با استفاده از چک‌لیست اعتباربخشی وزارت بهداشت، جهت ارزیابی گزارش‌های پرستاری انجام ‌شده است. جامعه آماری موردمطالعه شامل 250 پرونده بیمار و گزارش پرستاری مربوط به 124 پرستار، متشکل از 105 نفر خانم و 19 نفر آقا بودند.
یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که میانگین نمرات گزارش‌ها در بین پرستاران 38.12±54.77 بود. پرستاران با مدرک کارشناسی ارشد به‌طور معناداری نمرات بیشتری از پرستاران با مدرک کارشناسی دریافت کردند (0/047=P). نتایج آزمون من-ویتنی نشان داد که نمرات گزارش‌های پرستاری در بین بخش‌های ویژه و عمومی (0/187=P) اختلاف معنی‌داری نداشت. کار آیی پرستاران باسابقه کاری زیر 10 سال بیشتر از سایرین بود (0/001=P) خلاصه‌شده است
نتیجه گیری: به‌طورکلی رابطه‌ سطح دانش، معلومات و دقت در گزارش‌نویسی مشهود است؛ لذا نقش آموزش باکیفیت و کمیت بالاتر در بهبود گزارش‌ها انکارناپذیر است. همچنین می‌توان به جایگزینی پرستاران باسابقه زیاد از طریق همکاران جوانشان اعتماد کرد.